دستگاه CPM

دستگاه سی پی ام چیست ؟

دستگاهی در فیزیوتراپی که عملکرد مفاصل را بهبود میبخشد و کمک میکند روند بهبودی سریع تر انجام شود “دستگاه سی پی ام” نامیده می شود. که به معنای حرکت غیرفعال مداوم Continus Passive Motion که معمولا با نام اختصاری CPM خوانده میشود.
یکی از مهم ترین عوارض بیماری های مفصلی، کاهش دامنه حرکتی مفاصل است که با فیزیوتراپی قابل بهبود می باشد.

دستگاه سی پی ام جهت حفظ و بازگرداندن دامنه حرکتی مفاصل در مرحله اول توانبخشی مورد استفاده قرار می گیرند. بازگشتن دامنه حرکتی مفاصل بعد از جراحی یا تروما به توانبخشی بستگی دارد. تاخیر در توانبخشی ممکن است منجر به عملکرد ضعیف مفصل یا بی حرکتی شود.

مفاصل زانو، مچ پا و دست، آرنج، لگن و مفاصل شانه با نظر فیزیوتراپیست می تواند تحت درمان با این دستگاه قرار بگیرند.

دستگاه CPM از طریق تحریک ترمیم بافت مفصلی و گردش مایع مفصلی بهبودی را افزایش می دهد. همچنین از چسبندگی ، خشکی مفاصل ، کوتاهی ها و تخریب غضروف مفصلی جلوگیری میکند. دستگاه سی پی ام زانو بی نقص ترین دستگاه توانبخشی بعد از عمل برای زانو و به ویژه پس از جراحی های تعویض مفصل زانو یا ترمیم لیگامانی این ناجیه می باشد.

 

با کمک این دستگاه بدون کمک خود بیمار حرکت مفصل توسط دستگاه صورت میپذیرد

 

مزایای دستگاه CPM

 

1. امکان استفاده زود هنگام از این وسیله در دوره بهبودی پس از عمل جراحی
2. گرم و‌ در حالت کشش نگه داشتن ناحیه مفصلی که منجر به افزایش جریان خون و انعطاف پذیری بیشتر محل می شود در نتیجه بیمار سریع تر حرکاتش را باز می یابد.
3. کاهش درد و ادم‌ بیمار به میزان قابل توجه
4. کاهش مدت زمان بهبودی به‌ مدت حداقل دو ماه و در نتیجه فراهم آوردن امکان بازگشت سریع فرد به شغل و حرفه خود
5. صرفه جویی در زمان، هزینه های مربوط به کاهش درد و جلسات فیزیوتراپی
6. کمک به ترمیم و بازسازی غضروف های مفصل

 

منبع : کلینیک تخصصی شایسته

علائم تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار (Urethral Stricture) در اغلب اوقات بیماری آقایان است. تنگی مجرای ادرار در هر قسمتی از نوک مجرا تا مثانه ممکن است.

علائم تنگی مجرای ادرار

علامت تنگی مجرا متنوع است. شایع ترین علائم

• قطره قطره آمدن ادرار – فرد ممکن است با کاهش فشار ادراری و قطره ای ادرار کردن به متخصص اورولوژی مراجعه نماید.
• وجود خون در ادرار – گاهی فرد از وجود خون در ادرار شکایت دارد.
• وجود خون در منی – گاهی در هنگام خروج منی بدلیل پارگی خفیف محل تنگی منی با خون خارج میشود.
• سوزش ادرار – سوزش مداوم و خفیف ادرار هم میتواند علامت غالب بیمار در مراجعه به پزشک باشد.

علائم تنگی نوک مجرا

تنگی نوک مجرا معمولا در معاینه مجرا توسط اورولوژیست خوب و مجرب کشف میشود. تنگی نوک مجرا اغلب در کودکان ختنه شده دیده میشود و اعتقاد ما اورولوژیست ها این است که عارضه ختنه نوزادی است. علامت آن پرش بیش از حد ادرار کودک و سوزش در زمان دفع ادرار میباشد. گاهی والدین به اورولوژیست این شرح حال را میدهند که یک قطره خون در پایان ادرار روی لباس کودک میچکد. کودک گاهی بدلیل این سوزش از ادرار کردن فراری است و سعی میکند تا حد امکان ادرار خود را نگه دارد. دیگر از علائم تنگی نوک مجرا در کودکان دست ردن و گرفتن بیش از حد آلت تناسلی توسط کودک است.

توضیح تصویر : تنگی نوک مجرای ادرار

 

گاهی بدلیل افزایش ضخامت جدار مثانه این کودکان با شب ادراری به پزشک مراجعه میکنند و با جراحی تنگی شب ادراری هم خوب میشود. درمان آن یک جراحی بسیار کوچک سرپایی که قابل انجام در مطب میباشد و توسط اورولوژیست است.

علائم تنگی مجرای میانی

تنگی در مجرای میانی گاهی بر اثر عفونتها و گاهی ترومای سونداژ یا شکستگی لگن ایجاد میشود و معمولا با کاهش قدرت ادرار و تکرر ادرار و احساس ادرار باقیمانده خود را نشان میدهد. عفونتهای مکرر خصوصا عفونتهای مقاربتی مکرر میتوانند باعث تنگی مجرای ادرار شوند.

گاهی بیمار اخیرا یک جراحی دیگر شده است و بنا به دلایلی سونداژ شده است و آسیب مجرا حین سوندگذاری باعث یک تنگی در مجرای ادراری شده است. همچنین در بیماران تصادفی یا سقوط از ارتفاع که لگن شکسته است به دلیل کشیدگی مجرا و یا آسیب به شریانهای مجرا بیمار دچار تنگی مجرای میانی میشود.

تشخیص و درمان تنگی مجرای ادرار چگونه است؟

شواهد تنگی مجرای ادرار در سونوگرافی برای اورولوژیست نمایان میشود. جدار مثانه معولا ضخیم میشود و پس از تخلیه مثانه، ادرار در مثانه باقی میماند. در موارد شدید ادرار به کلیه ها پس میزند و تورم در کلیه ها دیده میشود. سپس در سیستوسکوپی که در حقیقت آندوسکوپی مثانه است و زیر بیهوشی انجام میشود قطعی میشود و اورولوژیست با یک برش لیزری روی تنگی مشکل را برطرف میکند. پس از جراحی بیمار باید حداقل یک هفته سوند داشته باشد تا احتمال عود تنگی مجرا کمتر شود.

 

علائم تنگی مجرای پروستاتیک

تنگی در مجرای پروستاتیک هم بر اثر بزرگی پروستات آقایان بسیار شایع است که درمان ها و جراحی های پروستات برای رفع این تنگی ها توسط اورولوژیست انجام میشود. تمامی آقایان با بالا رفتن سن دچار بزرگی خوشخیم پروستات میشوند. گاهی بزرگ شدن پروستات به بخش خارج مجرای ادراری است و علائمی ایجاد نمیکند و بیمار هم شکایتی ندارد و به طور اتفاقی در سونوگرافی کشف میشود. اما در مواردی که بزرگی پروستات به داخل مجرا باشد بیمار با کاهش فشار ادرار و احساس عدم تخلیه ادرار و شب ادراری شدید به پزشک مراجعه میکند. اکثر موارد این تنگی ها با داروهای پروستات رفع میشود و نیاز به جراحی توسط اورولوژیست نخواهد داشت. اما در موارد شدید آن که به دارو پاسخ نمیدهد نیاز به جراحی توسط متخصص ارولوژی دارد.

 

توصیح تصویر : تنگی مجرای ادرار بر اثر پروستات

 

این جراحی ها هم میتواند لیزری و به صورت کاملا بسته از داخل مجرا باشد و هم در موارد پروستاتهای بسیار بزرگ به روش جراحی باز خواهد بود.
نکته جالب در این باب این است که گاهی بیماران بعد از جراحی پروستات مجدد دچار علائم تنگی مجرای ادرار میشود و مجدد ادرار بیمار ضعیف می آید.

نکته مهم در این موارد این است که در جراحی پروستات بسته بدلیل بزرگ بودن ابزار جراحی مجرا ملتهب میشود و بدنبال آن دچار تنگی های شدید میشود. همچنین در جراحی باز پروستات ممکن است مجرا ملتهب شود و بعد عمل دچار تنگی شدید شود. در این موارد هم اورولوژیست با سیستوسکوپی تنگی را مشاهده میکند و با لیزر برش میدهد و مشکل بیمار برطرف میشود.

 

تنگی مجرای ادرار خانم ها

تنگی مجرای خانمها خیلی شایع نمیباشد چرا که مجرای ادرار خانمها بسیار کوتاه است. معمولا این تنگی مجرا بر اثر عفونت مکرر ادراری میباشد و علامت آن هم کاهش جریان و سرعت ادرار است همچنین بیمار از احساس ادرار باقیمانده بعد از ادرار کردن شکایت دارد.

درمان آن هم برش لیزری توسط اورولوژیست است. سپس با سوندهای فلزی مخصوص به طور کامل مجرا گشاد میشود و بیمار برای حدود 10 روز باید سوند ادراری داشته باشد تا احنمال عود پایین بیاید.

 

منبع : سایت دکتر مجتبی عاملی

 

 

مزایای و فواید ایمپلنت های دندانی چیست؟

بهبود ظاهر: ایمپلنت های دندانی دقیقا مشابه دندان های شما می باشند. چون آنها به گونه ای طراحی شده اند تا به استخوان فک شما متصل شوند، گزینه ای دائمی به حساب می آیند.

بهبود گفتار: هنگام استفاده از دندان های مصنوعی موقت، دندان ها می توانند درون دهان شما لغزش کنند که باعث می شوند نتوانید کلمات را به درستی بیان کنید. ایمپلنت های دندانی به شما اجازه می دهند بدون نگرانی از لغزش آنها صحبت کنید.

بهبود راحتی: از آنجا که آنها بخشی از شما می شوند، ایمپلنت ها مشکلات ناشی از پروتزهای متحرک را از بین می برند.
خورد و خوراک راحت تر: پروتزهای کشویی می توانند مشکلاتی را در زمینه جویدن ایجاد کنند. ایمپلنت دندان مانند دندان های واقعی شما عمل می کنند و به شما اجازه می دهند غذاهای مورد علاقه خود را با اعتماد به نفس و بدون درد بخورید.

بهبود اعتماد به نفس: ایمپلنت های دندانی می توانند لبخند شما را جذاب تر کنند و به شما کمک کنند احساس بهتری در مورد خودتان داشته باشید.

بهبود بهداشت دهان و دندان: ایمپلنت های دندانی نیازی به کشیدن دندان های دیگر ندارند، چرا که از پل هایی برای پشتیبانی آن استفاده می کنند. از آنجا که دندان های مجاور برای حمایت از ایمپلنت اصلاح نشده اند، بیشتر دندان های شما دست نخورده باقی می ماند، که باعث بهبود سلامتی درازمدت دهان و دندان شما می شود. ایمپلنت های فردی همچنین امکان دسترسی آسان تر بین دندان ها و بهبود بهداشت دهان شما را فراهم می کنند.

دوام: ایمپلنت ها بسیار با دوام هستند و چندین سال می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. با مراقبت خوب، بسیاری از ایمپلنت ها تا آخر عمر برای شما کارآیی خواهند داشت.

راحتی: پروتزهای متحرک قابل جابجایی هستند. ایمپلنت های دندانی، مشکلات ناخوشایند ناشی از پروتزهای دندانی را از بین می برند، و همچنین نیاز به چسب های کثیف برای نگهداری در محل ندارند.

ایمپلنت های دندانی تا چه میزان موفقیت آمیز هستند؟

میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی، بسته به موقعیتی که در فک شما قرار می گیرند، متفاوت می باشد. اما به طور کلی، ایمپلنت های دندانی دارای میزان موفقیت تا ۹۸٪ می باشند. ایمپلنت ها با مراقبت مناسب (شکل زیر را ببینید) می توانند در تمام طول عمر شما کارآیی داشته باشند.

 

آیا هر کسی می تواند از ایمپلنت های دندانی استفاده کند؟

در اغلب موارد، هر کسی که به اندازه کافی سالم باشد تا بتواند به طور معمول دندان های خود را بکشد یا دهان خود را به تیغ جراحی بسپارد، می تواند از ایمپلنت دندانی استفاده کند. بیماران باید لثه سالم و استخوان کافی برای نگهداری ایمپلنت را داشته باشند. آنها همچنین باید به بهداشت دهان و دندان خود توجه کرده و بارها از پزشک خود بخواهند آنها را ویزیت کند.
افراد سیگاری شدید، افرادی که از اختلالات مزمن کنترل نشده مانند دیابت یا بیماری های قلبی رنج می برند ، یا بیماران مبتلا به پرتودرمانی در ناحیه سر / گردن باید به طور فردی برای استفاده از ایمپلنت های دندانی ارزیابی شوند.

اگر می خواهید از ایمپلنت استفاده کنید، با دندانپزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا آنها برای شما گزینه مناسبی هستند یا نه.

چه عواملی در انتخاب ایمپلنت دندان دخیل است؟

اولین گام در روند ایمپلنت دندانی، ایجاد یک طرح درمان فردی است. این برنامه نیازهای خاص شما را برآورده می کند و توسط تیمی از متخصصان آموزش دیده و با تجربه در عمل جراحی دهان و دندانپزشکی تهیه شده است. این روش تیمی مراقبت هماهنگ، بر اساس گزینه ایمپلنت است که برای شما مناسب می باشد.
سپس، ایمپلنت ریشه دندان، که یک قطعه کوچک ساخته شده از تیتانیوم است، به استخوان فک شما متصل می شود. پس از بهبود زخم فک، در اطراف این بخش فلزی کاشته شده رشد می کند و آن را به صورت ایمن در فک نگه می دارد. فرایند بهبود می تواند از ۶ تا ۱۲ هفته طول بکشد.
هنگامی که ایمپلنت به فک شما متصل می شود، یک قطعه کوچک اتصال دهنده – به نام کوله – به این قطعه متصل می شود تا آن را به طور ایمن در دهان شما نگه دارد. دندانپزشک شما به هنگام ساخت دندان مصنوعی برای شما یک مدل از گاز زدن (که تمام دندانها، نوع و تنظیمات آنها را مشخص می کند) ثبت می کند. دندان یا دندان های جدید بر اساس این مدل ساخته می شود. یک دندان جایگزین، به نام تاج، سپس به انتهای این کوله متصل می شود.
به جای یک یا چند تاج دندان، برخی از بیماران ممکن است دارای ضمیمه هایی در ایمپلنت خود باشند که پروتز متحرک را حفظ و پشتیبانی می کنند.

 

دندانپزشک شما همچنین رنگ دندان های جدید را با دندان های طبیعی شما هماهنگ می کند. از آنجا که ایمپلنت درون استخوان فک شما محافظت می شود، دندان های جایگزین جلوه، عملکرد و احساس مشابهی با دندان های طبیعی شما را بوجود می آورند.
ایمپلنت های دندانی تا چه میزان دردناک هستند؟
اکثر افرادی که از کاشت دندان استفاده کرده اند می گویند درد این روش بسیار کم می باشد. در طول این روش بیهوشی موضعی می تواند مورد استفاده قرار گیرد و اکثر بیماران گزارش می کنند که ایمپلنت درد کمتری نسبت به کشیدن دندان دارد.
پس از ایمپلنت دندان، درد شدید می تواند با داروهای ضد درد مانند تیلنول یا موترین تسکین یابد.

اطلاعات بیشتر ----------- > مرکز ایمپلنت

دندان های ارتودنسی شده را چگونه مسواک بزنیم؟

دندان های ارتودنسی شده را چگونه مسواک بزنیم؟

 

زیر سیم ها و دور و اطراف براکت ها راباید به دقت مسواک کنید.
شما برای مسواک زدن براکت ها به زمانی بین۳ الی ۵ دقیقه نیاز دارید.
دندان های خود را در یک آینه پر نور مشاهده کنید و کمی خمیر دندان فلوراید دار به روی مسواک خود قرار دهید.
مسواک را با زاویه ۴۵ درجه با نیروی کافی به روی دندان ها و براکت ها گذاشته و با حرکات چرخشی کوچک دندان هایتان را مسواک کنید.
از مسواکی با نرمی متوسط استفاده کنید و از حرکات افقی در حین مسواک زدن اجتناب کنید.
مسواک برای دندان های ارتودنسی شده زودتر از معمول فرسوده می شود به همین خاطر به موقع نسبت به تعویض آن اقدام نمایید.
به کمک براش مخصوص ارتودنسی به آهستگی مابین براکت ها و زیر سیم ها را تمیز کنید.
مسواک بین دندانی می تواند اطراف و زیر براکت ها و همچنین سیم ارتودنسی را بدون آسیب به وسایل ارتودنسی پاکیزه و تمیز کند.
در انتها هم از نخ مخصوص جهت تمیز کردن بین دندانها استفاده کنید.

 

تماشای ویدیو نحوه مسواک زدن دندان های ارتودنسی شده

 

 

آیا کسانی که دندانشان روکش دارد هم می توانند ارتودنسی کنند؟

 آیا کسانی که دندانشان روکش دارد هم می توانند ارتودنسی کنند؟


پاسخ آری است! البته محدودیت هایی وجود دارد:

اغلب توصیه می شود که روکش کردن دندان ها بعد ازارتودنسی انجام شود تا روکش ها با اکلوژن جدید تنظیم و ساخته شوند. اما گاه بیمار نمی تواند برای بعد از ارتودنسی صبر کند و باید زودتر روکش کند و یا قبلا روکش کرده و حالا تصمیم به ارتودنسی گرفته است!

حال اگر کشیدن دندان روکش شده برای ارتودنسی لازم نبوده باشد یک متخصص ارتودنسی باید تمام تلاش را بکند تا بیمار بتواند در آینده هم از روکش موجود بهره ببرد و نباید همه روکش هارا محکوم به تعویض بعد از ارتودنسی دانست!

اتصال براکت یا نگین ارتودنسی به روی دندان هایی که روکش دارند تکنیک خاصی را می طلبد و ظرافت بیشتری دارد. گاه لازم می شود از بند های ارتودنسی در این مورد استفاده شود.

گاه لازم می شود روکش های مجاور هم تراش بخورند و جدا شوند و یا حتی بعد ها روکش ها عوض شوند.

گاه فرد بریج دارد یعنی بین دودندان با روکش پل زده شده که دندانی که وجود ندارد جایگزین شود. در این موارد تنظیم زاویه براکت ها دقیق تر و حساس تر هم می شود.

به هرحال:

ارتودنسی درمورد کسانی که روکش دارند هم عملی هست و حتی می توان طوری برنامه ریزی کرد که روکش بعد از ارتودنسی نیاز به تعویض نداشته باشد!

 

کش ارتودنسی چگونه استفاده می شود ؟

کش ارتودنسی چگونه استفاده می شود ؟

الاستیک‌های ارتودنسی ، جهت اصلاح روابط بین دو فک در جهت طولی، عرضی و عمودی در درمان‌های ارتودنسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
⚪ الاستیک‌ها باید در طول درمان به صورت ۲۴ ساعته توسط بیمار مورد استفاده قرار گیرند (مگر در موارد خاص و به تشخیص دکتر معالج ) و تنها هنگام غذا خوردن از دهان خارج شوند.
⚪ در صورت عدم استفاده به صورت مداوم و طبق دستور ارتودنتیست، حرکت دندان‌ها به شکل رفت و برگشت صورت خواهد پذیرفت و علاوه بر اینکه مفید نمی‌باشند، باعث تخریب و آسیب رسانی به دندان‌ها خواهند شد.
⚪ سایز الاستیک‌ها طبق نظر ارتودنتیست شما تعیین خواهد شد.
⚪ شما مسئول استفاده درست از الاستیک‌ها هستید و در صورت عدم استفاده صحیح، درمان شما با مشکل مواجه خواهد شد.
⚪ الاستیک‌ها روزی یک بار باید توسط بیمار تعویض شوند تا قدرت کافی برای اعمال نیرو به دندان‌ها در جهت مورد نظر را داشته باشند.